stara płyta lotniska, przypominająca teraz dziki step. Trawy sięgały do piersi, czasem całkiem nas zasłaniały. Gdzieś na styku ziemi i nieba rysowała się ciemniejsza linia lasu, która równym ściegiem zszywała horyzont. Ponad nią górowały słupy wysokiego napięcia, wierzchołek wysypiska na Katarzynce i kominy zakładów włókienniczych. <br>W jednym z ustrojonych domów zabrzmiała muzyka. W kościele Chrystusa Króla udzielali Pierwszej Komunii. Dzieci maszerowały przez Dębową Górę i Baraki i na tym ponurym tle wyglądały niczym cheruby, które nagle poschodziły z ikon i otrzepały się ze starych werniksów, przez wieki wchłaniających kopeć ze świec. Ktoś puścił patefon, odezwały się śpiewy, gwar dziecięcy. Zsuwaliśmy się