terapeuty z pacjentem za istotny czynnik leczący w psychoterapii. Nie podawał specyficznych reguł postępowania dla terapeutów poza ogólnym stwierdzeniem, że mają oni rozumieć pacjenta, mieć do niego pozytywny stosunek emocjonalny oraz zdolność współbrzmienia z tym, co dzieje się w jego świecie wewnętrznym. <name type="person">Laing</> prowadził psychoterapię z pacjentami, u których występowały zaburzenia tożsamości. Ukrywali oni swoje "prawdziwe ja" z lęku przed tym, aby inni ludzie go nie poznali, nie pozbawili tożsamości. Rodzice, nauczyciele, znajomi znali tylko ich "fałszywe ja", które ujawniali światu. To "fałszywe ja" podporządkowywało się wymaganiom otoczenia, kontaktowało się z nim. Służyło ukrywaniu "ja prawdziwego", które pozbawione kontaktów ze światem