początku okresu transformacji oczywiste było dla wszystkich zainteresowanych, że kolej wymaga głębokiego i bolesnego planu naprawczego.<br><br>Niezła sytuacja finansowa kolei w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych mogła stanowić dobrą podstawę do rzeczywistych, głębokich reform. Tak się jednak nie stało. Ze strony właściciela państwowego zabrakło determinacji i woli zmierzenia się z silnie zachowawczymi postawami związków zawodowych, tradycyjnie licznych i silnych na kolei. Państwo po raz kolejny okazało się niezdolne do podjęcia radykalnych, niezbędnych działań restrukturyzacyjnych w przedsiębiorstwie państwowym. Te zaniechania spowodowały po kilku latach zapaść finansową. Sytuacja kolei stała się znacznie trudniejsza i działania naprawcze będą teraz niewątpliwie bardziej kosztowne i bardziej dolegliwe