pędzą" na nie lub "gnają". Oni - wyłącznie! - "skaczą" i "rzucają się". Skacze więc Kozietulski, "zwijając jazdę w czwórki" - skacze i rzuca się "jak piorun na wiarusów czele" na pierwszą baterię. Identycznym sposobem poruszają się i działają, wojując nieprzyjaciół, biorący kolejne baterie Dziewanowski i Krzyżanowski. Czwarta bateria - w przekazie Konopnickiej szczególnie zaciekle broniona - to kulminacja. Nie tylko w sensie położenia: jej wzięcie wymaga najwyższego wysiłku i męstwa, największego impetu i szybkości. Młody, gotów na śmierć Niegolewski spina więc konia ostrogą. On z kolei "rzuca się jak wicher" i "jak błyskawica", jego ułani - "jak burza".<br>Nie komentując tego szerzej, zwróćmy przecież uwagę, że