pod szyją, ruszyła szybko uliczką Młynową, po której hasał zimny, porywisty wiatr. Okna domów były już ciemne. Gdzieś hałasowała nie zamocowana łata blaszana dachu. U Burbów świeciło się jeszcze w kuchni. Pani Linsrumowa, rozsuwając kolące gałęzie krzaków, podeszła do okna. Przy sczerniałym stole siedzieli wszyscy Burbowie. Drewnianymi łyżkami łowili żytnie zacierki w wielkim saganie. Pani Linsrumowa zapukała w szybę.<br>Spojrzeli z lękiem na okno. Burbowa odłożyła łyżkę.<br>- Nie widzieliście Polka przeklętego?<br>- Polka? A co, nie wrócił? Przecież krowy już przypędzone.<br>- Matko ty Boska Ostrobramska, noc taka straszna, a jego nie ma i nie ma.<br>- Może wrócił i śpi gdzieś w świronie