nic z tego nie będzie. Pies jęknął, a potem przewrócił się bezwładnie na plecy. Lecz i ta sztuczka nie pomogła. Kajaki był twardy.<br>- Cześć, ty czorcie. Do widzenia. I wyszedł na ulicę. Pies skoczył za nim z rozpaczliwym ujadaniem, lżył chłopca najgorszymi psimi wyrazami, obiecywał zemstę okropną. Wisząc na obroży zaciskającej gardło, darł łapami powietrze, a potem nagle zaszlochał. Okrutny Kajaki zamknął za sobą starannie furtkę, żeby nie było niejasności. Chciał już ruszyć uliczką Stacyjną pod górę, kiedy spostrzegł nagle siedzącego pod płotem Ferdzię. Chłopiec podkurczył niezbyt czyste nogi i patrzył uparcie na Kajakiego. Przed nim leżała fajerka i drut.<br>- Czego