pochodzie ku śmierci. Nie światło, lecz ciemność upomni się o niego, o jego dziecięcy lęk, skrywany dotychczas przed światem.<br>Zygmunt przerażony.<br>Siedząc w tym oknie, uzmysłowił sobie, że wiele lat jego życia uzbierało się w nikomu niepotrzebny patos pamięci. Spostrzegał, że gdy tylko chce traktować ten patos poważnie, od razu zaczyna przedrzeźniać coś większego od siebie. Coś, co istniało poza pamięcią i czasem. Jakby odebrano mu prawo patrzenia dalej... Odkrywał, że człowiek to tylko skserowany Tamten. Tania imitacja z kości, ścięgien, mięsa i krwi, produkowana w dziewięciomiesięcznych cyklach, w której myślenie o życiu wiecznym nie kłóci się z powolnym umieraniem, bo