chwilę stres. Jeżeli mimo wszystko porównujemy bez przerwy naszego poloneza z jego mercedesem, nasz zegarek pamiętający czasy pierwszej komunii z jego Rolexem i nasz ogródek na balkonie z jego wypielęgnowanym trawnikiem i krzewami sprowadzonymi z Gwatemali - czas na terapię i podjęcie próby przekształcenia uczucia zazdrości przynajmniej w akceptację. <br>"Proces ten zaczyna się już od stwierdzenia, że odczuwacie zazdrość. To z kolei oznacza, że musicie zatroszczyć się o własne samopoczucie" - piszą Leslie Cameron-Bandler i Michael Lebeau, autorzy podręcznika "W niewoli uczuć, czyli jak wzbogacić własne życie emocjonalne?" (Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk, 1995). <br>Kolejnym krokiem do wyzwolenia jest utożsamienie się z zazdrością