bez reszty teatrowi, zawsze na pełnym gazie, stale pełna emocji i chciwa pracy. Pamiętam jej starcia z dyrektorem Dąbrowskim o repertuar. Nie wszystkie jej propozycje przyjmowane były pozytywnie. Zdenerwowana krzyczała, groziła wypowiedzeniem i na radach artystycznych gorąco walczyła o swe racje. Stworzyła w zespole własną ekipę aktorów, przede wszystkim młodych, żądnych wrażeń i pragnących nowego modelu teatru. To niepokoiło Dąbrowskiego, który miał raczej konserwatywne zapatrywania na rolę teatru w socjalistycznym ustroju. Toteż nastąpiło rozstanie i Zamkow wyjechała na Wybrzeże, obejmując tam teatr. Pociągnęła za sobą kilku zdolnych artystów z Leszkiem Herdegenem na czele. Ale to, co zrealizowała w Krakowie, przejdzie do