czerwonej cegły obowiązkowo. z gospodarskimi zabudowaniami wzdłuż szerokiej, kamienistej drogi przechodzącej na samej granicy zabudowań w jeszcze szerszą lipową aleję. Identycznie taką samą, jaką spotyka się zazwyczaj na obrzeżach wielu innych, większych wiosek. Wiosek z aleją rozłożystych klonów, bogatych w liście kasztanów lub chudych, wysokich, szybko tracących liście topoli. Czasem zadumanych nad błotnistą drogą niskich, łbiastych wierzb z długą na koronie i śmigłą jak trzcina witką, tworzącą niekiedy dość gęstą czuprynę. Jakby specjalnie jedynie w Polsce rosnące dla popularnego, wiejskiego Jankamuzykanta. Gdzieś z boku takie właśnie, krzywe wierzby dobiegały do ostro zarysowanej krawędzi drugiego lasu, jakby z biegu wpadając w ogromne