przez niego stosunku pracy), a o taki, między innymi, hamulec chodzi ustawodawcy w art. 156 § 1 k. p. <br> Gdyby przyjąć koncepcję Autora glosy, pracownik, który miałby w chwili przerwy prawo do 26 dni roboczych urlopu i zachowałby je, bez względu na długość przerwy w zatrudnieniu, w nowym zakładzie pracy, mógłby zadysponować sobie dowolnie długą przerwę w zatrudnieniu, np. 3-letnią, po czym np. od 1. XII danego roku kalendarzowego ponownie zostałby zatrudniony i od 1 stycznia następnego roku kalendarzowego miałby prawo do 26 dni roboczych urlopu. <br> Sytuacja taka byłaby sprzeczna, między innymi z celem urlopu wypoczynkowego, jakim jest regeneracja sił zużytych