prawdziwej arystokratki niczym mnie speszyć nie można - to nasza wspaniała właściwość. Otóż, muszę przez ciebie przejść, bo życie moje inaczej będzie niezupełne. A potem, gdy ty, wsadzony przez nich,<br> wskazuje na Szewców butem, który trzyma w lewej ręce<br>&lt;page nr=312&gt;<br>będziesz w loszku gnić konając z żądzy za mną - tak, za mną; żądza za kimś, właśnie o to chodzi - za dużym piwem i tartinkami u Langrodiego, ja oddam się Sajetanowi na szczytach jego władzy, a potem tym cudnym chłopakom śmierdzącym - tym, tym szewskim zagwazdrańcom nie z tego świata - hej, o hej!! I wtedy będę wreszcie, ach, szczęśliwa, gdy ty byś oddał życie za