spokojną refleksję, umiarkowany klimat tolerancji. Lecz gdzież się podziały te cnoty w utworach? Miast dystansu występuje tu stale gwałtowna napastliwość". Cóż poradzić:<br>Gombrowicz był zarazem demoniczny i dobrze utemperowany. Na tej niekonsekwencji właśnie (której ciemne korzenie odsłania po trosze Ślub) budował swoje dzieło, swą estetykę, swoje rozumienie osobowości... Lecz może zagalopowałem się już w tych spekulacjach za daleko.<br>"Tożsamość" Władzia nie określa istotnie sensu zdarzeń, choć go współbuduje.<br>Władzio zabija się zatem i dwór - podobnie jak Henryk - zdaje się nagle budzić z koszmaru. Jakby nikt nie wiedział, co teraz czynić... i po co. Nawet Pijak zdumiony; można by powiedzieć, że wytrzeźwiał. "Szkoda