Judyty została spisana na podstawie ustnych przekazów najprawdopodobniej w okresie machabejskich walk powstańczych. Zmagając się z przeważającymi siłami Seleucydów, Żydzi rozpowszechniali tego rodzaju anegdotyczne opowieści, by udowodnić na przykładach historycznych, że Jahwe nigdy nie opuszcza swego narodu w chwilach tragicznych i przełomowych. Była to więc pewnego rodzaju literatura propagandowa, mająca zagrzewać powstańców do męstwa i wytrwania w oporze.<br>Czyn Judyty, jakkolwiek bohaterski, budził jednak pod względem moralnym pewne wątpliwości. W dodatku oryginalny tekst hebrajski zaginął i zachowały się tylko przekłady na język grecki i łaciński. Z tych względów Żydzi palestyńscy nie uznali Księgi Judyty za świętą. Natomiast Kościół katolicki zaliczył ją