i żywopłot broniły szerokiego dostępu. Gladiatorzy nacierali całą masą. Jeśli któryś padał, broń jego chwytał następny i parł naprzód. W zgiełku bitewnym nie słychać było jęków, choć kośba śmierci zgarniała obfite żniwo.<br>Źle uzbrojeni gladiatorzy padali gęsto, przerzedzały się również szeregi atakujących. Ktoś podpalił suche deski szopy, niektórzy porwali płonące żagwie i poczęli rzucać na strażników. Ci cofnęli się w popłochu. Ryknęli zwycięsko na ten widok oblegani i wsiedli na karki uciekającym. Rozpoczęła się rzeź.<br>Spartakus opuścił ku ziemi skrwawiony miecz i stanął. Nie będzie ścigał uciekających. Niech się chłopcy zabawią. Podbiegł ku niemu Polluks.<br>- Mistrzu, bierzemy konie?<br>- Tak. Niech ci