główny korytarz.<br> - Drogi profesorze! - wykrzyknął dr Durchfreud z emfazą. - Niechże mam przyjemność powiedzenia panu, jak piękne są pańskie wykłady i ile dają do myślenia!<br> Prof. Mmaa podziękował uprzejmie i szedł dalej przed siebie. Dr Durchfreud biegł wciąż obok na swych sześciu krótkich nóżkach.<br> - I muszę powiedzieć panu, drogi profesorze, że zahaczają miejscami o moją teorię, tak na pozór oderwaną od tych homo-zagadnień.<br> Prof. Mmaa zdawał sobie sprawę, że dr S. K. Durchfreud ledwo może za nim nadążyć, a mimo to prof. Mmaa przyspieszył kroku. Sposób, w jaki dr Durchfreud zwracał się do niego, zbyt serdeczny i zbyt wylewny, mógłby sprawić