z czoła i bez słowa wrócił do zaniedbanych zwykłych zajęć. I tu się zaczął nowy dramat. Przez trzy miesiące umowy z inwestorami leżały odłogiem, przerobu nie było, premii tym bardziej, a za to sypnęły się kary konwencyjne za niedotrzymanie terminów. Na szczęście nie były zbyt wysokie, bo, acz kierownik pracowni, zajęty artystycznymi wizjami, stracił przytomność umysłu i zainteresowanie dla przyziemnych tematów, to jednak czuwał naczelny inżynier, któremu co najmniej do połowy konkursu udało się zachować zdrowe zmysły i jasność spojrzenia na sprawy służbowe. Opracowany przezeń plan działania na najbliższe pół roku pozwalał żywić nadzieje, że przy intensywnym wysiłku pracownia znów stanie