szybko działać.<br>- Dziękuję wam, kierowniku - odparłem skwapliwie. - To odznaczenie będzie dla mnie nowym bodźcem do jeszcze intensywniejszej pracy.<br>Na ustach Kacperskiego pojawiło się coś w rodzaju półuśmiechu; podniósł szklankę z piwem i stuknął się ze mną. Podchwyciłem niespokojny wzrok Kozienickiego. Ten człowiek chętnie by mnie udusił. Byłem pewien, że albo zajmę niedługo jego miejsce, albo go w ogóle przeskoczę. Wypiłem piwo do dna, a ponieważ była to już trzecia szklaneczka, poczułem lekki i przyjemny szmerek w głowie. Teraz odprowadzano zasapanego Mioduszewskiego do stolika, gdzie począł walczyć z sennością, bo pełnił służbę nocami, a dyrektor poprosił do tańca Jaroszównę. Koleżanka Wych usiadła