wobec sztuki i rzemiosła literackiego. W okresie kiedy powstawały beletryzowane podręczniki produkcyjne, rojące się od błędów rzeczowych i fałszów psychologicznych, spędził kilka miesięcy pod szapito cyrkowym, aby napisać możliwie najwierniej i najprawdziwiej o życiu ludzi areny.<br>Inni koledzy - sami zresztą o tym mówili - powąchali tylko fabrykę czy jakiś tam inny zakład pracy, pogadali z kilkoma robotnikami i snuli potem opowieści o pięknie i trudzie produkcji. Założenia fabularne były proste: czarne - białe. Czarne to był wróg klasowy, białe - szlachetny, wydajny i postępowy robotnik. Czasem pisano o konflikcie pokoleń, a więc stary był wprawdzie pracowity, ale konserwatywny, jego styl pracy zacofany, młody natomiast chciał