trockistą. Publikowania aktów surowo zakazywano. Przynajmniej w teorii pozostały w mocy wysokie wymagania moralne stawiane członkom partii. Nie darmo już Julian Brun (Stefana Żeromskiego tragedia pomyłek, 1926) porównywał ją do "zakonu świeckiego o surowej regule". Dostać się do tego "surowego bractwa" jest bardzo trudno, wylecieć zeń niesłychanie łatwo. Skoro istniał zakon, to jest rzeczą oczywistą, że musieli być i święci, których wzorzec nakreślił właśnie Mikołaj Ostrowski. Krótki kurs historii WKP(b), jaki miał zastąpić Pismo Święte, pod wieloma względami przypominał Stary Testament (pisałem o tym w książce Polska na zakrętach dziejów, 1997).<br><br>&lt;page nr=213&gt; &lt;tit&gt;Obyczaje nie zawsze chwalebne&lt;/&gt;<br><br> &lt;page nr=216&gt; &lt;tit&gt;Szlachetny, bo branki nie zniewolił