partii stanowili robotnicy większych fabryk warszawskich, w szczególności metalowcy. Tworzono też osobne kółka inteligenckie, czeladnicze i rzemieślnicze. Poza Warszawą istniały koła partyjne w Pruszkowie, Żyrardowie i łódzkim okręgu włókienniczym (Łódź, Zgierz, Pabianice, Tomaszów). Miała również partia kontakty z Częstochową i Białymstokiem. Hipotetycznie szacować można liczbę jej członków na kilkuset, chociaż zakres jej oddziaływania był szerszy. W początku 1883 r. oberpolicmajster warszawski zarządził poddanie kobiet zatrudnionych w przemyśle, rzemiośle i handlu kontroli sanitarnej, na równi z prostytutkami. Proletariat wydał natychmiast ulotkę wzywającą robotników do przeciwstawienia się temu nikczemnemu zarządzeniu, które poniewierało ludzką godność robotnic. Rozporządzenie policyjne zostało cofnięte, co wzmogło autorytet partii