przecież stale zapatrzone we wzory - zrazu Horacego, potem coraz częściej Arystotelesa. Pierwszą nowożytną poetyką była napisana wierszem &lt;name type="tit"&gt;De arte poetica&lt;/&gt; Marco Girolamo Vidy (1485-1566), tego samego Vidy, którego poemat heroikomiczny Scacchia ludus parafrazował Jan Kochanowski w swych &lt;name type="tit"&gt;Szachach&lt;/&gt; (patrz rozdz. VIII, pkt 3). W 1555 r. wydano dzieło o zakroju monograficznym: &lt;name type="tit"&gt;Naugerius sive de Poetica&lt;/&gt; Girolama Fracastora (1478-1553), padewczyka, uczonego na sposób renesansowy wszechstronnego, przyjaciela Kopernika. Pierwszym komentarzem do Poetyki Arystotelesa była praca padewskiego profesora (jego wykładów słuchał Kochanowski), Francesca Robortella (1516-1567) &lt;name type="tit"&gt;In librum Aristotelis de Arte poetica explicationes&lt;/&gt; (1548).<br>Najbardziej głośna, nastawiona autorytatywnie i prawodawczo była poetyka