siebie - od tego zła, co jest w jej ciele, wszędzie... Strumienie wody zalewają usta, nos... Oddychać... Dusi się... tonie... Ach, to trwa.:. Krzyk zalewa woda.<br>- Powiem...<br>Baśka słyszy jakiś bełkot. "To ja chcę mówić - przeraża ją myśl i nagle olśniewająca radość: - Nie mogę, nie umiem mówić..."<br>- No?<br>I momentalnie woda zalewa twarz. Teraz słyszy uderzenia. Bije tylko jeden. Baśka wykręca rozpaczliwie twarz na bok, otwiera oko: gruby zdejmuje frencz. Teraz on bierze linkę. "Jeszcze jedno uderzenie, a powiem-przeraża się siebie. - Co mam powiedzieć? Kolumb, Kolumb" -modli się półprzytomnie i dopiero jego imię otwiera świadomość: "Mam powiedzieć o nim." Gdyby miała