jedynie wartościami i relacjami rytmicznymi (punctum, bipunctum). Msza <br>ta reprezentuje więc szczególnie homogeniczny typ ekspresji z asymilująco wykorzystanym <br>materiałem chorałowym.<br><br> Integrująca funkcja chorału gregoriańskiego w cyklu mszalnym miała niekiedy <br>zakres ograniczony, obejmując jedną lub dwie części ­ przeważnie Credo lub Gloria <br>i Credo, wyjątkowo także inne części: Kyrie, bądź w mszy żałobnej sekwencję <br>Dies irae. W tych przypadkach kompozytorzy posługiwali się tekstami kompletnymi <br>­ w konsekwencji były to części najobszerniejsze w cyklu. W celu zachowania <br>proporcji rozmiarowych dążono jednakże do maksymalnej zwartości tych części, <br>kondensacji formy. W związku z tym stosowano przeważnie tradycyjną praktykę <br>alternatim.<br> Chlondowski w Missa brevis et facilis in honorem