macierzą (stopnia m@n ) liczb rzeczywistych. Problem decyzji sprowadza się więc do U = vu,-v , gdzie i = 1, -, m; j = 1, -, n . Jest to właśnie najczęściej przyjmowana w literaturze wersja problemu decyzji.<br> Łatwo zauważyć, iż pod względem formalnym U jest szczególnym przypadkiem W . Uszczegółowienie to uzyskuje się za pomocą dwóch założeń dodatkowych: (1) wszystkie zbiory f (a) są równoliczne; (2) wszystkie te zbiory są uporządkowane. Jest rzeczą ciekawą, iż niektóre kryteria podejmowania decyzji nie wykorzystują założenia (2).<br> Jak widać, istotną cechą problemu decyzji - zarówno w wersji ogólniejszej, jak też bardziej szczegółowej - jest niepewność co do skutków możliwych do podjęcia działań. W