innych uchwytnych i istotnych cech zjawiska, mogących przyczynić się do wyjaśnienia jego charakteru i społecznych uwarunkowań. Druga metoda ukierunkowana jest na uchwycenie indywidualnych przyczyn samobójstw, polega na analizie materiałów pisanych pozostawionych przez samobójcę (listów, pamiętników, dzienników), ustnych relacji i wspomnień osób bliskich i zaprzyjaźnionych bądź też - w odniesieniu do nieudanych zamachów samobójczych - wywiadów z niedoszłymi samobójcami.<br><br>Walory pierwszej metody są powszechnie znane. Według niej opracowywane są międzynarodowe analizy problemowe zarówno przez Światową Organizację Zdrowia, jak i Międzynarodowe Stowarzyszenie do Zapobiegania Samobójstwom. Metoda ta jest jednak niezmiernie pracochłonna i kłopotliwa: wymaga systematycznego gromadzenia danych przez wiele lat, w wielu aspektach i przekrojach. Zakłada