nawet się pocałować. <br><br>- Masz, całuj - powiedziała Zosia. <br>Fryderyk zaskoczony przyjrzał się jej zmrużonym oczom i wietrząc podstęp znieruchomiał. Nie pamiętał, aby kiedykolwiek czuł się tak bezradny, jak nieraz wobec niej. Miała zawsze nad nim przewagę, która sięgała dalej, niż był gotów przyznać. Choć tak pociągająca, onieśmielała go w dziwny sposób, zamieniał się w kłębek nieugaszonych pragnień. <br><br>- Ach, to nie tak - westchnął. - Nie tak to sobie wyobrażałem.<br>- Bo się rozmyślę. <br>- Wyobrażałem sobie, że spojrzysz na mnie takim spojrzeniem, jakiego jeszcze w twoich oczach nie widziałem, a wtenczas... Ach, po co tyle gadam! <br>Pocałowali się schludnie i beznamiętnie. A przecież marzył o tym