Jego przerażenie wydawało się szczere.<br>Nadjechał Fryderyk i zatrzymał wóz tuż za wehikułem.<br>- Gdzie jest Kuryłło? - zawołał, wyskakując z samochodu &lt;page nr=145&gt;.<br>Drugimi drzwiami wyszła również Zenobia.<br>Pokazałem palcem pociąg, który minął remontowany odcinek toru i gwiżdżąc przeraźliwie, przyśpieszył biegu. Jeszcze chwila i zniknął nam z oczu. W lesie łomotało ciężkie i zamierające dudnienie jego kół.<br>Fryderyk zacisnął pięści.<br>- I pozwolił mu pan uciec? Rozłożyłem ręce.<br>- To wolny człowiek, proszę pana. Powiedział, że ma dość naszego towarzystwa, zdecydował się nas opuścić i pojechał pociągiem do Jasienia.<br>- Tak bez pożegnania? - idiotyczną uwagę zrobiła Zenobia. - Zapewne nie przywiązuje wagi do konwenansów - odrzekłem.<br>- Więc pan z