już państwem bożym. Massuda zaś nazywał czarnowidzem, kapitulantem, zdrajcą i szpiegiem Dauda.<br>Massud i jego przyjaciel Dżan Mohammad zostali pojmani przez ludzi Hekmatiara i wtrąceni do lochu. Dżan Mohammad nie przeżył tortur. Wybuchł skandal i Pakistańczycy rozkazali Hekmatiarowi wypuścić Massuda. Na zarzuty o szpiegostwo miał odpowiadać z wolnej stopy. Nie zamierzał jednak czekać na proces, który byłby tak samo fikcyjny, jak rzucane mu w twarz oskarżenia. Uciekł z Peszawaru do rodzinnego, ale opanowanego przez innych nieprzyjaciół Pandższiru. Nigdy nie zapomniał o zdradzie pakistańskich gospodarzy i Hekmatiara, o śmierci przyjaciela, upokarzającej ucieczce i bólu odrzucenia.<br><br>Ilekroć zdarzało mi się rozmawiać z Massudem