zaburzenie na tle spokojnego życia. Moje pomysły i projekty, moja witalność, podobają się dzieciom, ale wolą żeby były realizowane beze mnie. Mówią: "Babciu! Tato! Chodźcie z nami! Tylko nie mama! Ale bez mamy! A czy mama idzie?" Pytają, bo jeżeli z mamą, to inni zwracają na nas uwagę, jest niepotrzebne zamieszanie, a dzieci tego nie lubią. Dzieci lubią spokój - żeby było tak, jak zawsze i żeby się nie odróżniać od innych.<br>Nie mogę spełnić żadnego z tych warunków. W rezultacie jest tak, jakby przed oczami moich dzieci odgrywał się "teatr" mojego życia, tylko że to nie jest teatr.<br>Dziecka nie można