ciążącym nad nią obowiązkiem skarcenia lekkomyślnego męża.<br>Przy karczemnej awanturze należało oczywiście czymś rzucać. Śpiesząc ku domowi Kasieńka czyniła w myśli przegląd posiadanego sprzętu. Z lekkim niesmakiem stwierdziła całkowity brak przedmiotów bezużytecznych lub uszkodzonych, w rodzaju kubeczków bez ucha, nadtłuczonych talerzyków czy pękniętych półmisków. Zirytowana na siebie samą za zbytnie zamiłowanie do porządku, na rodzinę i przyjaciół za uporczywe obdarzanie jej wyłącznie przedmiotami o wybitnych wartościach artystycznych i użytkowych, na Lesia za zmuszanie jej do ponoszenia bezsensownych strat, zdecydowała się w końcu zużytkować w celach pedagogicznych dużą wazę do zupy. Waza była rzadko używana i właściwie można się było bez niej