W tym czasie chyba nikt w całym Rzymie nie potrafił się uśmiechać.<br>Trwoga padła na dumne miasto. Bogacze w pośpiechu ładowali swoje złoto, klejnoty i rodziny na żaglowce i barki. Uciekali z zagrożonego miasta na morze, na pobliskie wysepki.<br>Przed ołtarzami i świątyniami bogów znów pojawiły się tysiączne procesje pobożnych zanoszących suplikacje. Pochody dziewic na forum odśpiewywały pieśni błagalne. Składano ofiary ze świń we wszystkich świątyniach, a na Awentynie złożono Junonie dwie krowy.<br>Zabobonni - a któż w Rzymie nie był zabobonny! - wypisywali na ołowianych tabliczkach modlitwy do zmarłych, a przede wszystkim do zmarłych tragicznie, błagając ich, by zesłali śmierć na Spartakusa