roku stawia się stracha na nowo. Przeważnie o świcie, aby nikt tego nie widział. Czyni to zawsze mężczyzna, nigdy kobieta. Otacza się go szacunkiem. Nie wolno go usunąć, ani przestawiać. Stoi do później jesieni. A z pól schodzi dopiero po ostatnich pracach. Jego żywot kończy się zwykle przez spalenie, gdy zapłonie na polu ognisko. - Strach jest królem pól. A władcom należy się szacunek. Dlatego też wszystkim mówię - strachom należy się kłaniać. Ja sam, zanim zacznę malować stracha, to mu się zawsze nisko ukłonię - mówi pan Florian.<br><br>&lt;tit&gt;Strachy, &lt;orig&gt;straszki&lt;/&gt; i stwory&lt;/&gt;<br><br>W zależności od regionu oraz roli jaką ma spełniać strach, przybiera