tych pięciu złotych oddać. - Maszyniści zdejmują dekoracje i scena zostaje ciemna i pusta. Tu już się nic więcej nie będzie działo. Jednak na scenie Życia, mimo że przed niektórymi oczami zapada kurtyna na różne losy i dzieje, dramaty toczą się dalej, tak jak słońce zachodzi przecież za wzgórzami, mimo iż zapada na nie chmura.<br>&lt;page nr=260&gt; Dlatego mogę, choć nie ma to już po zapuszczeniu kurtyny żadnego dla widowiska znaczenia, dorzucić jeszcze garść szczegółów. Czynię to czując się jednak może trochę zobowiązany wobec tych, których duchowe i fizyczne rekwizyty gmachu szkolnego zamienionego na obóz dla internowanych i wałęsające się po nim posturki zainteresowały