mięczaków. Nad powierzchnię osadu wystawiały bowiem rurkowaty narząd, który pozostawiał podłużne rozcięcie nad kanałem. Wnętrze kanału wyścielone jest iłem zbieranym z powierzchni dna, nie był to więc syfon oddechowy, lecz długi ruchliwy ryjek. Twórca pierwszych takich tropów (Didymaulichnus) miał brzuszną stronę z podłużną bruzdą i "fedrował na zawał", tzn. nora zapadała się za zwierzęciem. Nieco później pojawiły się formy z prawie płaską stroną brzuszną i usztywnionym śluzem sklepieniem kanału (Psammichnites).<br>Jego ryjek miarowo przesuwał się na boki w trakcie rycia. Wydatkowanie <br>tak wiele energii na rycie przez te kambryjskie organizmy, a przy tym odżywianie się pokarmem zbieranym z powierzchni dna, ma