się pracy zawodowej, zyskując wzorową opinię i szacunek załogi, która przed trzema laty rekomendowała ją na funkcję wiceprzewodniczącej rady nadzorczej spółdzielni. Wybrano ją też do kierownictwa zakładowej "Solidarności".<br>Początek końca wzorowego wizerunku Bogumiły C. nastąpił czwartego maja 1998 roku. Do gabinetu prezesa "Wspólnoty" zapukał jeden z kontrahentów. Upomniał się o zapłatę za dostarczone części do sprzętu produkowanego przez spółdzielnię, równo sześćdziesiąt tysięcy złotych.<br>&lt;q&gt;- Jak to?&lt;/&gt; - zdziwił się prezes L. &lt;q&gt;- Przecież te pieniądze już dawno zostały przekazane, oto polecenie przelewu!&lt;/&gt;<br>&lt;q&gt;- To dziwne, bo jednak ta kwota nie wpłynęła na nasze konto. Trzeba to wyjaśnić&lt;/&gt; - odparł zdenerwowany kontrahent.<br>Bogumiła C. zapewniła prezesa, że