się wkrótce rozegrać. Osada tonęła jeszcze w głębokich śniegach. Co prawda już od roku pokrewne plemiona z południa, mówiące tym samym językiem i tworzące prężną federację, naruszały hurońskie tereny łowów, ale wznowienia tych działań nie spodziewano się wcześniej, nim zazielenieją trawy. Teraz jeszcze można być spokojnym, nieprzebyte śniegi to najlepsza zapora przed wrogiem. Niestety! Wojenne okrzyki setek wojowników gwałtownie wyrzuciły wszystkich z nagrzanych legowisk, niczego też dobrego nie wróżyły pomalowane twarze napastników. Jedni całkowicie zasmarowali je czarnym barwnikiem, niektórzy wymalowali sobie czarne, czerwone lub niebieskie promienie na policzkach, jeszcze inni pokryli oczodoły szerokimi kręgami smolistej farby. Każdy z wojowników wypadających z