wtapiałaby się w coś, co dzisiaj nazwalibyśmy sztuką synkretyczną, a co starożytni Grecy nazywali byli choreią.<br>W epoce antycznej muzyka była nierozdzielnie zespolona z poezją i tańcem. Melos, logos i kinema tworzyły trójjednię: melodię-słowo-ruch, zanim się nie rozłączyły i nie zaczęły uciekać od siebie jak galaktyki. Kto śpiewał, zarazem tańczył i powiadamiał o czymś za pośrednictwem wyśpiewywanych słów. Można sobie wyobrazić, jak się te czynności stymulowały wzajemnie, aż w końcu tańczący śpiewak wpadał w trans, podczas którego nie panował już nad tym, co robił.<br>Autor Pierszej Księgi Kronik widział w śpiewie i muzyce religijnej rodzaj uniesienia wieszczego. Pisał na