wizji, zmór i koszmarów, a także po prostu cudów. Bezpośrednim poprzednikiem tego stylu był Chesterton, przed nim E. T. A. Hoffmann, a jeszcze dawniej Rabelais. Charakterystycznym rysem tego gatunku jest współcześnie tzw. zaangażowanie, czyli tendencyjność - przeważnie lewicowa - umożliwiająca autorowi zaprezentowanie swych przekonań, uprzedzeń, preferencji i fobii w formie sugestywnej, a zarazem całkowicie nieodpowiedzialnej, ponieważ materia utworu jest równocześnie realistyczna i nierealna. Widać to dobrze w omawianej tu powieści.<br><br>* Pragnę przy tej okazji Podziękować serdecznie mej dawnej studentce p. Hadewych Hernalsteen z Katolickiego Uniwersytetu w Leuven (Belgia) za użyczenie mi materiałów i dokumentacji, które posłużyły do napisania tego artykułu.<br><br>&lt;page nr=175&gt;<br><br> Szatańskie wersety" mają