śmiercią męczeńską za to, że ośmielił się porąbać toporem "idola tego ludu imieniem Thor, stojącego na placu wiecowym pogan" (ydolum gentis nomine Thor stans in concilio paganorum). Bóg towarzyszył wiecującym wojownikom, nie tylko duchem, ale i ciałem: był obecny na placu zgromadzeń w postaci rzeźbionej figury. Miejsce wiecu było więc zarazem miejscem kultu.<br>Połączenie to występuje czytelnie w naocznym świadectwie Helmolda o plemiennym sanktuarium Wagrów. W pierwszych dniach 1156 r. biskup starogardzki Gerold w towarzystwie swojego brata Konrada, opata klasztoru Ridayshausen oraz właśnie Helmolda udał się po raz pierwszy do swojej diecezji. Na dobrą sprawę Gerold był podówczas biskupem in partibus