dwa dni. Nigdy nie usiedzisz na miejscu.<br>Oboje myśleli o jednym, czuli niepokój i podniecenie. Wreszcie Lucjan zaczął:<br>- Widzisz, nie można już tak, jak dawniej... szkoda.<br>- Dlaczego nie można, przecież wszyscy wyszli. Stukonisowa też.<br>- Mógłbym cię zarazić suchotami albo co...<br>Ale już błądził ręką koło jej piersi. Odpowiedziała:<br>- Jakbyś miał zarazić, to i tak blisko siedzę, mogłabym już. Tylko dziecka mi znowuż nie zrób.<br>Wsunęła się pod jego kołdrę. Odkrył jej piersi i począł ją gryźć niemal do krwi. Nigdy jeszcze nie czuł tak wściekłego pożądania. Dygocąc, obsunął się na nią. Mgła przysłoniła mu oczy i był bliski omdlenia z rozkoszy