tworzył z nich przestrzeń sposobną dla ludzi i myśli, i marzeń, a zwłaszcza dla niej, tej jednej jedynej i najważniejszej - mojej pięknej mamy,<br>i podczas tej zimowej żeglugi (tu jednak temperatura we dnie nie spadała poniżej kilkunastu stopni ciepła, często więc wychodziliśmy na pokład bez płaszczy), w pełnym słońcu, które żarliwym blaskiem wywodziło z niemal nieruchomej powierzchni morza nieskalanie przejrzysty odcień szmaragdu, przypomniałem sobie naraz ten karnawałowy wieczór marca tysiąc dziewięćset trzydziestego dziewiątego roku:<br>ten ruch i gwar w domu i oto tata już we fraku (na który wymienił na tę jedną noc noszony już od kilku miesięcy mundur oficerski) z