pańską pomoc.<br>Izolda nie tytułowała go mistrzem, co zmniejszało dystans pomiędzy nimi. Nie wiedziała nawet, że ujęła tym Gordona. Po prostu przyswoiła sobie młodzieżowy styl, odrzucający kult dla uznanych autorytetów. Traktowała Gordona jak zabytek z epoki, która ją mało interesowała. Była na wskroś nowoczesna tą sztuczną nowoczesnością dziewcząt ładnych i zarozumiałych, ale absolutnie powierzchownych.<br>- Jak pani redaktor sobie życzy - rzekł Gordon z lekką ironią w głosie. - A może pani czuje się za młoda, aby wolno było tak panią tytułować?<br>- Z tą młodością pan chyba przesadza. Mam już skończone studia polonistyczne.<br>- Naprawdę? No cóż, bardzo z tym pani do twarzy.<br>- Pan Gordon