związane z nim presje, powodowały, iż ujawniał się inny aspekt tego zagadnienia. Na dłuższą metę bardziej niepokojący tym bardziej, że pokutuje w życiu literackim aż do chwili obecnej. Mam tu na myśli ideologizację postaw krytyków zaangażowanych w literackie debaty i jej następstwa. Jeszcze w roku 1972 Błoński kończył swój szkic żartobliwym apelem: <br>&lt;gap&gt;<br> Znamienne, że w roku 1978 to zdanie nie znalazło się już we wstępie do Odmarszu. Sytuacja zapraszała, by zwierać szeregi. Jeszcze Sławiński, wygłaszając pochwałę Błońskiego w 1979 roku, za pożądaną uznawał stałą gotowość krytyka, by "działać na własne ryzyko" i "z nikim nie dzielić odpowiedzialności", "odcinać się, budować opozycje