miały charakteru profetycznego, bo zazwyczaj zapominałem ich treść natychmiast po obudzeniu się. Teraz siedziałem na łóżku i nie patrząc na uciekający czas, starałem się jak najdokładniej przypomnieć sobie to coś, co wydało mi się tak niesłychanie ważne. Udało mi się w drodze kolejnych przybliżeń wymyślić na nowo sen, którego tylko zarys trzepotał gdzieś za zamkniętymi powiekami.<br>Jechałem tramwajem. Nie, nie tramwajem - autobusem. Wsiadłem koło kościoła Świętego Krzyża. Tłok niewielki, godzina chyba wieczorna. Miejsc siedzących nie było, zresztą miałem jechać tylko kilka przystanków i nie opłacało się tak czy inaczej siadać. Na tylnej platformie, tuż koło kasownika, właśnie zresztą kasując bilety, zobaczyłem