głowę pochyliwszy, zapłakał nad stołem pijacko, przejmująco.<br>- Kazek, rany boskie! - Co ci jest?<br>- Co ma być? Nic mi nie jest...<br>Wracając na swoje miejsce Pawlicki zatrzymał się przy Święckim:<br>- Załatwione, panie ministrze.<br>Święcki, nie odwracając się, przyjaźnie uścisnął rękę redaktora:<br>- Dziękuje, nie zapomnę tego panu.<br>Obraz redaktorskiego biurka w Warszawie zarysował się w wyobraźni Pawlickiego, gdy z powrotem zajmował swoje miejsce przy stole. "Nawet taki Pieniążek może się czasem przydać" pomyślał przelotnie.<br>Tymczasem Weychert raz jeszcze zdecydował się nawiązać z Podgórskim kontakt. Całym sobą przyjaźnie się ku niemu odwrócił:<br>- Zdaje się, że nie jest pan dzisiaj w najlepszym usposobieniu do zabawy