do własnych możliwości percepcyjnych bogactwa religii. Ale tajemnicze i podstawowe odczucie Chrystusa jako Wartości ciągle powraca. Człowiek dziewiętnastego wieku jest jednością dwu walczących z sobą przeciwieństw. Jego "do chwytu w górze otwarta dłoń" świadczy, że jakby upadł na jakieś dno.<br>Zaczęliśmy od historii filozofii, spróbujmy zakończyć historią filozofii.<br>Cały sens zarysowanej dialektyki rozwojowej mniemań o Chrystusie zrozumiał wtedy właściwie tylko jeden człowiek. I on jeden uderza na swój sposób w samo sedno sporu. Był nim Nietzsche. Krytyka chrześcijaństwa, którą przeprowadza, jest wkorzeniona we wspólne całemu wiekowi aksjologiczne traktowanie zagadnienia. Zarzuca Chrystusowi jedno: kłamstwo. I tym jednym zarzutem podważa nawet tę wąską