Sam się przyczyniłem do aresztowania Wąsika, a przez to do wizyty Ochrony Skarbowej. Los kopnął mnie tak zręcznie, że koziołkom nie było końca. Z trzema tysiącami w kieszeni i z walizką pełną brudnej bielizny oczekiwałem tej nocy pociągu do Warszawy. Taki był epilog moich marzeń o eleganckich kobietach i finansowej zasobności. Opuszczałem to miasto chyłkiem. Stojąc na korytarzu wagonu w ogromnym tłoku, wspominałem podobną ucieczkę z Warszawy przed paroma laty i pomyślałem, że człowiek jest istotą nad podziw odporną i bardzo przywiązaną do życia, choćby było najmarniejsze.<br> Teraz znowu przebiegnę szybko następne lata i postaram się zaraz przejść do ostatniego epizodu