o którą zabiegał od dawna; i przez całą noc poślubną, wypełniając przykładnie jak dżentelmen nałożone na niego przez społeczeństwo obowiązki i odpowiadając w roztargnieniu na rozkapryszone pytania młodej małżonki, przesuwał w głowie gigantyczne liczydła cyfr, układając z nich odpowiedź, jaką trzeba będzie dać telefonicznie jutro z samego rana (byle nie zaspać!). W rezultacie ilekroć po latach zwyczajem innych ludzi mister Dawid Lingslay usiłował przypomnieć sobie swą noc poślubną, na kliszy pamięci występowały tylko te długie kolumny cyfr, reszta zaś gubiła się gdzieś jak źle wywołane tło.<br>Po raz pierwszy w życiu, być może na tydzień przed śmiercią, mister Dawid Lingslay mógł