poczuciem niewinności: jak Eryfila, która zdradziła kapłanom plan ucieczki Ifigenii, czy Fedra, która oskarżyła niewinnego Hipolita - wobec cierpień miłości nie istnieje dla nich moralność. Jest to miłość zachłanna, jednostronna: kochająca uważa przedmiot miłości za swoją własność, nie troszczy się o wzajemność, nie liczy na nią, nie liczy na nic, nie zastanawia się nad tym, że wzbudzi nienawiść do siebie, z całą bezwzględnością narzuca swoją miłość, nawet przez zbrodnię.<br>Wobec namiętności wszystko jest usprawiedliwione. Usprawiedliwiony jest Nero. Gdyby był bohaterem shakespeare'owskiego dramatu władzy, byłby potępiony jako zły, występny władca. Ale Nero z &lt;name type="tit"&gt;Brytannika&lt;/&gt; Racine'a nie jest złym władcą - jest nieszczęśliwym kochankiem. Z